Videoband
Ulike typar videoband.
Videoband er magnetband for opptak av videosignal. Dei finst fleire ulike typar, både på opne spolar og som kassettar, både for analog og for digital video. Nokre typar er mynta på bruk i studio, medan andre er forbrukartypar. Analog video vert knapt nytta lengre, men det finst framleis mykje materiale som ikkje er digitalisert.
Video har ei bandbreidd på 5 - 6 MHz, så informasjonen må lagrast med høg tettleik. Dette krev stor relative fart mellom bandet og skrive-/lesehovudet og det er vanleg å nytta såkalla helikalskanning, der spora ligg på skrå og vert skrivne/lesne av eit snøgt roterande lese-/skrivehovud.
Profesjonelle typar |
Dei fyrste profesjonelle formata nytta opne magnetband. Ampex Quadruplex, som vart introduserte 1956, var eit av dei fyrste magnetband for video med studiokvalitet.
Ein av dei fyrste digitale formata var Sony sitt D1-format. Mange andre digitale format kom til og det vart nytta mindre kassettar og komprimering.
Forbrukartypar |
Analoge videoband for forbrukarar har magnetbandet montert i ein kassett for å verna det mot forureiningar og mekanisk slitasje. Det vanlegaste formatet var VHS, men det fanst det og andre format, som U-matic, Betamax, Video8, osb.
Denne artikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han. 
