Rod Stewart







































































Rod Stewart
Rod stewart 05111976 12 400.jpg
Stewart i Oslo i november 1976
Fødd
10. januar 1945 (74 år)
Fødestad
Highgate i London i England
Fødenamn Roderick David Stewart
Alias «Rod the Mod»
Opphav Storbritannia
Aktiv Sidan 1961
Sjanger


  • Rock

  • pop

  • blue-eyed soul

  • bluesrock

  • folkrock


Instrument Vokal
Stemmetype tenor
Tilknytte artistar


  • Faces

  • The Jeff Beck Group

  • Shotgun Express

  • Steampacket


Plateselskap


  • Mercury

  • Warner Bros.

  • J

  • Universal Music Group

  • Capitol


Verka som Songar-låtkrivar, musikar, produsent
Gift med
Alana Stewart, Rachel Hunter, Penny Lancaster
Sambuar med Kelly Emberg
Born
Kimberly Stewart, Sean Stewart, Renee Stewart, Liam Stewart, Ruby Stewart
Prisar kommandør i den britiske imperieorden

Sir Roderick David Stewart (fødd 10. januar 1945)[1] er ein britisk rockesongar og låtskrivar. Han var fødd og voks opp i London, men er av skotsk og engelsk opphav. Stewart er ein av dei bestseljande artistane gjennom tidene og har seld over 100 millionar verda over.[2] Han hadde seks album på rad på toppen av UK Album Chart i Storbritannia og 62 britiske hitsinglar inkludert 31 på topp ti, seks av dei på toppen av lista.[3] Stewart har hatt 16 topp 10-singlar i USA, der fire av dei nådde toppen av Billboard Hot 100. Han vart slått til riddar i 2016 for tenestene sine i musikk og veldedige føremål.[4]


Med si særeigne, hese røyst, har Stewart vore i rampelyset sidan seint i 1960-åra og tidleg i 1970-åra med The Jeff Beck Group og så med Faces, men starta karrieren sin så tidleg som i 1962, då han spelte som gatesongar med munnspel. I oktober 1963 vart han med i The Dimensions som munnspelspelar og deltidsvokalist. I 1964 vart Stewart med Long John Baldry og All Stars, og i august det året fekk han kontrakt som soloartist, og gav ut den første singelen sin, «Good Morning Little Schoolgirl». Han har opprettheldt ein solokarriere samstundes med gruppekarrieren, og gav ut det første soloalbumet sitt i 1969, An Old Raincoat Won't Ever Let You Down. Dei tidlege albuma til Stewart var ei blanding av rock, folkemusikk, soul og R&B.[5][6]


Frå seint i 1970- og gjennom 1990-åra vart musikken til Stewart ofte innan new wave eller softrock/middle-of-the-road og tidleg i 2000åra gav han ut ei rekkje suksessrike album der han tolka Great American Songbook. I 1994 heldt Stewart ein av dei største gratiskonsertane i historia, då han spelte føre 3,5 millionar menneske i Rio de Janeiro.[7] I 2008 rangerte magasinet Billboard han som den 17. mest suskessrike artisten på Billboard Hot 100-lista.[8] Han vart kåra til den 33. beste songaren i magasinet Q,[9] og 59. plass på lista til Rolling Stone.[10] Som soloartist er han innlemma i Rock and Roll Hall of Fame i 1994, UK Music Hall of Fame i 2006 og igjen i Rock and Roll Hall of Fame i 2012 som medlem av Faces.[11][12]




Innhaldsliste






  • 1 Karriere


    • 1.1 Fokus på solokarrieren


    • 1.2 Ny tid




  • 2 Diskografi


    • 2.1 Album


      • 2.1.1 Med The Jeff Beck Group


      • 2.1.2 Med The Faces


      • 2.1.3 Som soloartist


      • 2.1.4 Samleplater






  • 3 Konsertar i Noreg


  • 4 Kjelder


  • 5 Bakgrunnsstoff





Karriere |


Stewart byrja karrieren sin i London tidleg i 1960-åra som vokalist i band som Long John Baldry, Steampacket og Shotgun Express. Det var derimot først i 1968, då han vart ein del av bandet til Jeff Beck, at han byrja å nærme seg stjernehimmelen for alvor. Saman med The Jeff Beck Group var han med på å gje ut album som Truth og Beck-Ola, som begge vert rekna som milepålar i rockesoga. Særskild vert det første av mange rekna som forløparen til heavy metal.


Etter utgjevinga av Beck-Ola i 1969, valte derimot Stewart og den gode venen hans Ron Wood å trekkje seg frå gruppa til Jeff Beck og i staden for starte eit nytt band saman med dei resterande medlemmane av 60-talsbandet The Small Faces. Bandet fekk namnet The Faces, og bestod i tillegg til Stewart og Wood av Ronnie Lane på bass, Ian McLagan på klaverinstrument og Kenny Jones på trommer.


Samtidig byrja solokarrieren til Stewart så smått å kome i gang. I 1969 gav han ut sitt debutalbum, An Old Raincoat Won't Ever Let You Down (med tittelen The Rod Stewart Album i USA). Albumet vert kanskje hugsa best for tolkina hans av Mike d'Abo sin «Handbags and Gladrags».


I denne perioden kom albuma på rekkje og rad, både i form av solo- og bandutgjevingar. I 1970 gav The Faces ut debutalbumet sitt, First Step, før Stewart så gav ut det andre soloalbumet sitt, Gasoline Alley, seinare same år. Begge albuma vart derimot overskugga av det neste soloalbumet hans, Every Picture Tells a Story. «Maggie May», som opphavleg var B-sida av singelen «Reason to Believe», vart ein stor hit både i Storbritannia og USA, noko som òg førte til at albumet nådde toppen av hitlistene. Every Picture Tells a Story vert i dag rekna som det beste albumet til Stewart, og har òg blitt kåra til eitt av dei beste rockealbuma gjennom tidene. På lista til Rolling Stone over dei 500 beste album gjennom tidene, kom det på 172. plassen. Albumet vert rekna som ein klassikar av musikkavisa Panorama.


Nokre få månader tidlegare same året kom det andre albumet til The Faces, Long Player. Albumet vart ein større suksess enn debutalbumet til gruppa, men mottakinga kan likevel ikkje samanlikna med den dei fekk med sitt neste album, A Nod is as Good as a Wink... to a Blind Horse, som kom ut alt i slutten av 1971. Gruppa reid då på ei medgangsbølgje etter utgjevinga av Stewart sitt Every Picture Tells a Story, og The Faces-albumet nådde såleis topp 10-listene i Storbritannia så vel som i USA. I tillegg fekk gruppa sin første og einaste topp 40-hit i USA med «Stay with Me».


Suksessen vart følgd opp av eit nytt soloalbum året etter. Då det utgjorde det niande albumet hans på berre fire år, var tittelen Never a Dull Moment openbert på sin plass. Albumet følgde opp i same stil som det føregåande soloalbumet, og vart òg ein stor kommersiell suksess med førsteplassen på hitlistene i Storbritannia og andreplass i USA. Singelen «You Wear It Well» vart òg ein hit, spesielt i Storbritannia, der han nådde andreplassen på hitlistene.


Dei neste åra gjekk det lengre tid mellom albuma. I 1973 gav The Faces ut Ooh La La, som nådde førsteplass på albumlista i Storbritannia. Det skulle likevel vise seg å bli det siste albumet til gruppa. Etter avslutningsturneen i 1974 vart bandet oppløyst som ei følgje av at Stewart ville satse på solokarrieren, medan Ron Wood tok over Mick Taylor sin plass i The Rolling Stones.



Fokus på solokarrieren |


Seint i 1974 gav Stewart ut albumet Smiler, som sjølv om det nådde førsteplass på hitlistene i Storbritannia, reknast som det svakaste albumet hans på 1970-talet. Med oppfølgjaren gjekk det derimot mykje betre. Atlantic Crossing, som kom ut året etter, vart ein stor suksess, og inneheldt òg balladen «Sailing», som fortsett er ein av dei mest kjende songane til Stewart. Singelen nådde rett nok ikkje høgt opp på hitlistene i USA – der Stewart no budde – men han vart ein enorm hit i Storbritannia. Han fall òg i smak hos mange nordmenn, og låg på toppen av VG-lista i heile 15 veker. Albumet selde òg særs godt i Noreg, og heldt seg inne på VG-lista i heile 35 veker, med fire veker heilt på toppen.


Det neste albumet til Stewart fekk òg ei god mottaking. A Night on the Town kom ut i 1976 og vart ein stor salssuksess. I USA vart dette det første albumet hans som selde til platinaplate, medan det i Norge førte han til toppen av VG-lista for andre og siste gang. Singelen «Tonight's the Night» ble en hit i flere land, og også «The First Cut is the Deepest» og «The Killing of Georgie» gjorde det forholdsvis godt på hitlistene.


Med utgjevinga av Foot Loose and Fancy Free i 1977 og Blondes Have More Fun året etter, fortsette Stewart den gode trenden. Begge vart særs godt mottekne. Frå det førstnemnde albumet kom «You're in My Heart» høgt opp på hitlistene, medan òg «Hot Legs» og «I Was Only Joking» fekk forholdsvis god mottaking. Ingen av desse overgjekk derimot «Da Ya Think I'm Sexy?» frå Blondes Have More Fun, som vart ein enorm kommersiell suksess og nådde førsteplassen på hitlistene i både Storbritannia og USA. Singelen selde godt òg i Norge, men Bee Gees gjorde med sin store hit «Too Much Heaven» at han aldri nådde høgare enn andreplassen på VG-lista.


Trass i at karrieren til Stewart i denne perioden var på sitt beste kommersielt, fekk han likevel ein del kritikk på slutten av 1970-talet. Kritikarane hevda at han hadde gått bort frå den opphavlege stilen sin for å selje meir plater. «Da Ya Think I'm Sexy», som var sterkt inspirert av discomusikk, stod sentralt i debatten, då mange rekna denne som sjølve manifesteringa av den musikalske utviklinga til Stewart. Andre samanlikna låten med The Rolling Stones sin «Miss You» som kmo ut same året, og meinte at det var naturleg å la seg påverka av strøymingane i musikken i perioden.



Ny tid |


1980-åra vart ein nedtur samanlikna med tiåret før. Fra 1982 til 1988 hadde han berre tre singlar som nådde topp 10 på hitlistene. Likevel hadde Stewart ein del suksess òg i denne perioden. Tonight I'm Yours selde til platinaplate i USA, og både tittellåten og «Young Turks» vart store hittar. «Baby Jane» vart i 1983 hans sjette og siste singel som kom på førsteplass på dei britiske hitlistene, medan albumet Camouflage selde til gullplate. Òg coverversjonen av The Impressions-songen «People Get Ready» i 1985, der Stewart igjen samarbeidde med Jeff Beck, vart ein suksess, saman med balladen «Every Beat of My Heart» året etter.


I 1988 gav han ut albumet Out of Order, der både «Forever Young» og «Lost in You» kom høgt opp på dei amerikanske hitlistene. I byrjinga av 1989 la han ut på turné i Sør-Amerika, der han spelte for fulle hus over heile kontinentet. På El Monumental stadion i Buenos Aires vert det hevda å ha vore meir enn 90 000 menneske innafor portane.[treng kjelde]


1990-åra byrja bra for Rod Stewart. I 1990 nådde han andreplassen på dei amerikanske hitlistene med ein coverversjon av Tom Waits sin «Downtown Train», før han så gjekk heilt til topps på lista tre år seinare då han saman med Sting og Bryan Adams spelte inn «All For Love» i samband med filmen De tre musketerer. Året etter, i 1994, fekk han æra av å bli innlemma i Rock and Roll Hall of Fame.




Bilett til ein Rod Stewart-konsert, 1993


Etter dette gjekk det derimot nedover. Ingen av albuma hans på resten av 90-talet gjorde det særskild godt. I 2001 kom derimot samlinga The Story So Far: The Very Best of Rod Stewart, som vart ein stor suksess. Albumet nådde topp 10 på dei britiske hitlistene og toppa lista i enkelte land, som Frankrike og Belgia.


Etter tusenårsskiftet har Stewart konsentrert seg om å lage album med amerikanske songar frå 1930- og 1940-talet, noko han har hatt stor suksess med. Det førte kom ut seint i 2002, medan det fjerde og foreløpig siste kom i 2010. Alle albuma selde godt, særskild i USA. Stardust... The Great American Songbook, Vol. III nådde toppen av albumlista i USA som det første Stewart-albumet sidan Blondes Have More Fun i 1979, i tillegg til at han van den første Grammyprien for albumet. Ingen av dei fire albuma har hatt dårlegare enn fjerdeplass som høgaste plassering.


I 2012 vart Stewart for andre gongen valt inn i Rock and Roll Hall of Fame, denne gongen som medlem av Faces.


Time, kom ut i mai 2013, og var det første albumet sidan Vagabond Heart frå 1991 der vokalisten sjølv har skrive både tekst og musikk på dei fleste songane. Albumet selde godt.


Stewart vart i 2016 utnemnd til Knight Bachelor.[13] Han vart med det opphøgd til ridderstanden og fekk rett til å føre tiltaleforma sir føre namnet sitt.



Diskografi |



Album |



Med The Jeff Beck Group |




  • Truth (1968)


  • Beck-Ola (Cosa Nostra) (1970)


  • The Best of Jeff Beck (1985)



Med The Faces |




  • First Step (1970)


  • Long Player (1971)


  • A Nod is as Good as a Wink...To a Blind Horse (1971)


  • Ooh La La (1973)


  • Coast to Coast: Overture and Beginners (konsertalbum 1974)


  • Snakes and Ladders / The Best of Faces (1975)


  • The Best of The Faces (1977)


  • Five Guys Walk Into a Bar (2004)



Som soloartist |




  • An Old Raincoat Won't Ever Let You Down (som The Rod Stewart Album i USA) (1970)


  • Gasoline Alley (1970)


  • Every Picture Tells a Story (1971)


  • Never a Dull Moment (1972)


  • Smiler (1974)


  • Atlantic Crossing (1975)


  • A Night on the Town (1976)


  • Foot Loose & Fancy Free (1977)


  • Blondes Have More Fun (1978)


  • Foolish Behaviour (1980)


  • Tonight I'm Yours (1981)


  • Absolutely Live (1982, live)


  • Body Wishes (1983)


  • Camouflage (1984)


  • Every Beat of My Heart (1986)


  • Out of Order (1988)


  • Vagabond Heart (1991)


  • Lead Vocalist (1993)


  • Unplugged... and Seated (1993, live)


  • A Spanner in the Works (1995)


  • If We Fall in Love Tonight (1996)


  • When We Were the New Boys (1998)


  • Human (2001)


  • It Had to Be You: the Great American Songbook (2002)


  • As Time Goes By: the Great American Songbook 2 (2003)


  • Stardust: the Great American Songbook 3 (2004)


  • Thanks For The Memory: The Great American Songbook 4 (2005)


  • Still the Same... Great Rock Classics of Our Time (2006)


  • Soulbook (2009)


  • Once in a Blue Moon: The Lost Album (2010)


  • Fly Me to the Moon... The Great American Songbook Volume V (2010)


  • Merry Christmas, Baby (2012)


  • Time (2013)


  • Live 1976-1998 - Tonight´s The Night (2014, live)


  • Another Country (2015)



Samleplater |




  • Sing It Again, Rod (1973)


  • The Vintage Years 69 – 70 (1976)


  • Best of Rod Stewart (1976)


  • Best of Rod Stewart, Volume II (1977)


  • Rod Stewart Greatest Hits Vol. 1(1979)


  • Hot Rods (1980)


  • The Best of Rod Stewart (1989)


  • The Rock Album (1989)


  • The Ballad Album (1989)


  • Storyteller – The Complete Anthology: 1964-1990 (1990)


  • Downtown Train – Selections From Storyteller (1990)


  • Handbags & Gladrags (1995)


  • The Very Best of Rod Stewart (2001)


  • The Story So Far: Very Best of Rod Stewart (2001)


  • Encore: The Very Best Of 2 (2003)


  • The Best Of... The Great American Songbook (2011)



Konsertar i Noreg |




  • Nidarøhallen – 1. november 1976


  • Konsertpaleet – 3. november 1976


  • Ekeberghallen – 5. november 1976


  • Ekeberghallen – 27. november 1978


  • Oslo Spektrum – 12. november 1998


  • Nevlunghavn Fjord Arena – 22. juli 2007


  • Ruten (Classic Rock Festival) – 23. mai 2008


  • Norwegian Wood – 16. juni 2013



Kjelder |





  • Denne artikkelen bygger på «Rod Stewart» frå Wikipedia på engelsk, og «Rod Stewart» frå Wikipedia på bokmål den 28. mai 2018.
    • Wikipedia på bokmål oppgav desse kjeldene:


  • Rod Stewarts offisielle nettside

  • Rod Stewart Fan Club, ved Smiler


  • Rod Stewart Fan Club, ved Mr Ian Roberts
    • Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:






  1. Walsh, John (23. oktober 2011). «The Saturday Profile: Rod Stewart, Rock Star: Do ya still think I'm sexy?». The Independent (London, UK). Henta 27. mai 2018. 


  2. «Stewart show backed by public cash». BBC News. 11. april 2002. Arkivert frå originalen 6. april 2003. Henta 27. mai 2018. 


  3. «UK Top 40 Hit Database (Rod Stewart)». Everyhit.com. Arkivert frå originalen 12. oktober 2008. Henta 27. mai 2018. 


  4. Mal:London Gazette


  5. Eder, Bruce. «Truth: Review». AllMusic. Henta 27. mai 2018. 


  6. Erlewine, Stephen Thomas. «Faces: Biography». AllMusic. Henta 27. mai 2018. 


  7. «BBC World Service – Witness, The Biggest Rock Concert Ever». BBC. Henta 27. mai 2018. 


  8. «Billboard Hot 100 Chart 50th Anniversary». Billboard. Arkivert frå originalen 29. september 2010. Henta 1. oktober 2010. 


  9. «The Music That Changed The World Q Magazine – 3 Special Editions Jan, Feb, March 2004». Rocklistmusic.co.uk. Henta 27. mai 2018. 


  10. «100 Greatest Singers of All Time: Rod Stewart». Rolling Stone. Henta 27. mai 2018. 


  11. «Rod Stewart: Inducted in 1994 – The Rock and Roll Hall of Fame and Museum». Rockhall.com. Henta 27. mai 2018. 


  12. «Rod Stewart: 'I'll Definitely Make Myself Available' for a Faces Reunion». Rolling Stone. Henta 27. mai 2018. 


  13. Queen's Birthday Honours 2016 – High Awards, Gov.uk. Lest 11. juni 2016.






Bakgrunnsstoff |


  • Offisiell nettstad






















































































Popular posts from this blog

Færeyskur hestur Heimild | Tengill | Tilvísanir | LeiðsagnarvalRossið - síða um færeyska hrossið á færeyskuGott ár hjá færeyska hestinum

He _____ here since 1970 . Answer needed [closed]What does “since he was so high” mean?Meaning of “catch birds for”?How do I ensure “since” takes the meaning I want?“Who cares here” meaningWhat does “right round toward” mean?the time tense (had now been detected)What does the phrase “ring around the roses” mean here?Correct usage of “visited upon”Meaning of “foiled rail sabotage bid”It was the third time I had gone to Rome or It is the third time I had been to Rome

Slayer Innehåll Historia | Stil, komposition och lyrik | Bandets betydelse och framgångar | Sidoprojekt och samarbeten | Kontroverser | Medlemmar | Utmärkelser och nomineringar | Turnéer och festivaler | Diskografi | Referenser | Externa länkar | Navigeringsmenywww.slayer.net”Metal Massacre vol. 1””Metal Massacre vol. 3””Metal Massacre Volume III””Show No Mercy””Haunting the Chapel””Live Undead””Hell Awaits””Reign in Blood””Reign in Blood””Gold & Platinum – Reign in Blood””Golden Gods Awards Winners”originalet”Kerrang! Hall Of Fame””Slayer Looks Back On 37-Year Career In New Video Series: Part Two””South of Heaven””Gold & Platinum – South of Heaven””Seasons in the Abyss””Gold & Platinum - Seasons in the Abyss””Divine Intervention””Divine Intervention - Release group by Slayer””Gold & Platinum - Divine Intervention””Live Intrusion””Undisputed Attitude””Abolish Government/Superficial Love””Release “Slatanic Slaughter: A Tribute to Slayer” by Various Artists””Diabolus in Musica””Soundtrack to the Apocalypse””God Hates Us All””Systematic - Relationships””War at the Warfield””Gold & Platinum - War at the Warfield””Soundtrack to the Apocalypse””Gold & Platinum - Still Reigning””Metallica, Slayer, Iron Mauden Among Winners At Metal Hammer Awards””Eternal Pyre””Eternal Pyre - Slayer release group””Eternal Pyre””Metal Storm Awards 2006””Kerrang! Hall Of Fame””Slayer Wins 'Best Metal' Grammy Award””Slayer Guitarist Jeff Hanneman Dies””Bullet-For My Valentine booed at Metal Hammer Golden Gods Awards””Unholy Aliance””The End Of Slayer?””Slayer: We Could Thrash Out Two More Albums If We're Fast Enough...””'The Unholy Alliance: Chapter III' UK Dates Added”originalet”Megadeth And Slayer To Co-Headline 'Canadian Carnage' Trek”originalet”World Painted Blood””Release “World Painted Blood” by Slayer””Metallica Heading To Cinemas””Slayer, Megadeth To Join Forces For 'European Carnage' Tour - Dec. 18, 2010”originalet”Slayer's Hanneman Contracts Acute Infection; Band To Bring In Guest Guitarist””Cannibal Corpse's Pat O'Brien Will Step In As Slayer's Guest Guitarist”originalet”Slayer’s Jeff Hanneman Dead at 49””Dave Lombardo Says He Made Only $67,000 In 2011 While Touring With Slayer””Slayer: We Do Not Agree With Dave Lombardo's Substance Or Timeline Of Events””Slayer Welcomes Drummer Paul Bostaph Back To The Fold””Slayer Hope to Unveil Never-Before-Heard Jeff Hanneman Material on Next Album””Slayer Debut New Song 'Implode' During Surprise Golden Gods Appearance””Release group Repentless by Slayer””Repentless - Slayer - Credits””Slayer””Metal Storm Awards 2015””Slayer - to release comic book "Repentless #1"””Slayer To Release 'Repentless' 6.66" Vinyl Box Set””BREAKING NEWS: Slayer Announce Farewell Tour””Slayer Recruit Lamb of God, Anthrax, Behemoth + Testament for Final Tour””Slayer lägger ner efter 37 år””Slayer Announces Second North American Leg Of 'Final' Tour””Final World Tour””Slayer Announces Final European Tour With Lamb of God, Anthrax And Obituary””Slayer To Tour Europe With Lamb of God, Anthrax And Obituary””Slayer To Play 'Last French Show Ever' At Next Year's Hellfst””Slayer's Final World Tour Will Extend Into 2019””Death Angel's Rob Cavestany On Slayer's 'Farewell' Tour: 'Some Of Us Could See This Coming'””Testament Has No Plans To Retire Anytime Soon, Says Chuck Billy””Anthrax's Scott Ian On Slayer's 'Farewell' Tour Plans: 'I Was Surprised And I Wasn't Surprised'””Slayer””Slayer's Morbid Schlock””Review/Rock; For Slayer, the Mania Is the Message””Slayer - Biography””Slayer - Reign In Blood”originalet”Dave Lombardo””An exclusive oral history of Slayer”originalet”Exclusive! Interview With Slayer Guitarist Jeff Hanneman”originalet”Thinking Out Loud: Slayer's Kerry King on hair metal, Satan and being polite””Slayer Lyrics””Slayer - Biography””Most influential artists for extreme metal music””Slayer - Reign in Blood””Slayer guitarist Jeff Hanneman dies aged 49””Slatanic Slaughter: A Tribute to Slayer””Gateway to Hell: A Tribute to Slayer””Covered In Blood””Slayer: The Origins of Thrash in San Francisco, CA.””Why They Rule - #6 Slayer”originalet”Guitar World's 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time”originalet”The fans have spoken: Slayer comes out on top in readers' polls”originalet”Tribute to Jeff Hanneman (1964-2013)””Lamb Of God Frontman: We Sound Like A Slayer Rip-Off””BEHEMOTH Frontman Pays Tribute To SLAYER's JEFF HANNEMAN””Slayer, Hatebreed Doing Double Duty On This Year's Ozzfest””System of a Down””Lacuna Coil’s Andrea Ferro Talks Influences, Skateboarding, Band Origins + More””Slayer - Reign in Blood””Into The Lungs of Hell””Slayer rules - en utställning om fans””Slayer and Their Fans Slashed Through a No-Holds-Barred Night at Gas Monkey””Home””Slayer””Gold & Platinum - The Big 4 Live from Sofia, Bulgaria””Exclusive! Interview With Slayer Guitarist Kerry King””2008-02-23: Wiltern, Los Angeles, CA, USA””Slayer's Kerry King To Perform With Megadeth Tonight! - Oct. 21, 2010”originalet”Dave Lombardo - Biography”Slayer Case DismissedArkiveradUltimate Classic Rock: Slayer guitarist Jeff Hanneman dead at 49.”Slayer: "We could never do any thing like Some Kind Of Monster..."””Cannibal Corpse'S Pat O'Brien Will Step In As Slayer'S Guest Guitarist | The Official Slayer Site”originalet”Slayer Wins 'Best Metal' Grammy Award””Slayer Guitarist Jeff Hanneman Dies””Kerrang! Awards 2006 Blog: Kerrang! Hall Of Fame””Kerrang! Awards 2013: Kerrang! Legend”originalet”Metallica, Slayer, Iron Maien Among Winners At Metal Hammer Awards””Metal Hammer Golden Gods Awards””Bullet For My Valentine Booed At Metal Hammer Golden Gods Awards””Metal Storm Awards 2006””Metal Storm Awards 2015””Slayer's Concert History””Slayer - Relationships””Slayer - Releases”Slayers officiella webbplatsSlayer på MusicBrainzOfficiell webbplatsSlayerSlayerr1373445760000 0001 1540 47353068615-5086262726cb13906545x(data)6033143kn20030215029